Meneer Petterson had geen zin om zijn baard te knippen en kreeg zo een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeele lange baard. Op een dag ging meneer Petterson naar het bos. Na een flinke wandeling was hij erg moe. Meneer Petterson ging tegen een boom zitten, vouwde zijn baard als een deken over zich heen en viel in slaap.

Toen meneer Petterson wakker werd, lag zijn baard als een uitgerold tapijt door het bos. Meneer Petterson liep zijn baard achterna en ontdekte aan het eind  een moeder vos met een nest jonge vosjes in zijn baard. Het waren er wel vier. Vier mooie rode vossenbolletjes.

Toch was meneer Petterson daar niet wakker van geworden. Nee, hij schrok wakker van een paar vrolijke pimpelmeesjes die het haar van zijn kin trokken. Want zo vonden de pimpelmeesjes,het haar van meneer Petterson was wel heel fijn spul om hun nest mee te vullen.

Meneer Petterson wilde vosjes niet van hun plek jagen. Ze lagen er zo lekker bij, maar ja… hij wilde toch naar huis. ‘Moeder vos, kun je niet een ander plekje zoeken?’ vroeg meneer Petterson.

Moeder vos kneep haar ogen tot kleine gele spleetjes en keek meneer Petterson verontwaardigd aan. ‘ Haja nee he, dit is een prima plek.’ zei ze .  ‘Ja maar je ligt in mijn baard.’ sputterde meneer Petterson tegen. Moeder Vos werd een beetje boos. ‘ Klets niet zo man. Ik heb dit spul helemaal van daar boven hier in mijn hol gesleept, ga jij nu beweren dat jouw baard zo lang is? Trouwens waar heb jij het voor nodig? Nee hoor, we liggen goed zo.’

Meneer Petterson haalde zijn schouders op en ging tegen een boom zitten. De vosjes waren erg leuk en lief om naar te kijken en hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om ze in de kou te zetten.

Toen het tijd werd om te eten kwam meneer Blok, de houthakker langs. Gelukkig maar. Meneer Blok  sneed de baard van meneer Petterson af met een scherp mes. Toen kon meneer Petterson weer naar huis en hadden de vosjes een lekker warm nest. En de pimpelmeesjes hadden spul voor hun nest.

Pages: 1 2