‘Kun je ons helpen mama Uil?’ ‘Maar natuurlijk, wat wil je weten?’ Vanuit haar hoge boom gaf ze dagelijks raad aan dieren die het even niet meer wisten. Tot ze plotseling haar stem kwijt was. Zomaar van de ene op de andere dag kon ze niets meer zeggen.
‘Wat vervelend voor je,’ zeiden de dieren. ‘Het gaat vast snel over.’ Maar dat gebeurde niet. In het begin kwamen ze nog vaak langs om te vragen hoe het gaat, of om gedag te zeggen. Maar als iemand niets terug kan zeggen wordt het toch wel moeilijk.
Langzaam werd het stiller en stiller rond de boom en zo ook mama Uil. Bovendien zag ze dat de dieren zich zonder haar wijze raad ook prima konden redden. Ze begon steeds meer te piekeren en te peinzen en zachtjes in zichzelf te murmelen. Hè…murmelen? Ze had haar stem weer terug! ‘Joehoe…’ riep ze vanuit haar boom. Maar niemand hoorde haar. Alle dieren waren er zo aan gewend dat ze niets kon zeggen. Verdrietig hield ze maar weer haar mond.
Toen kwam de lente en streek er een groep spreeuwen in de boom neer. Eerst merkten ze haar niet zo op, maar toen ze haar in de gaten kregen begonnen ze vrolijk tegen haar te kwetteren. Nog wat onzeker kwetterde ze terug. Langzaam werd ze weer vrolijk en kwetterde ze met de spreeuwen mee. Toch klopte er iets niet helemaal. Kwetteren hoort niet bij mij. Maar ze was al lang blij dat ze weer kon kwetteren en kwetterde vrolijk door.
Toch groeide het gevoel in haar dat het niet helemaal bij haar past. Het einde van de zomer naderde en de grote trek kwam er aan. De spreeuwen vonden dat erg spannend en kwetterden honderduit over hun onzekerheid. En zomaar uit het niets ontglipte haar een wijze raad. De spreeuwen vielen bijna uit de boom van verbazing. ‘Maar dat is geweldig!’ ‘Dat is het helemaal.’ ‘Jij bent geniaal zeg!!!’ ‘Waar haal je dat vandaan!’
De spreeuwen maakten zoveel kabaal dat alle dieren in het bos kwamen kijken wat er aan de hand was. Zo ontdekten ze dat mama Uil haar stem weer terug had. ‘Wat fijn mama Uil!’ ‘We hebben je zo gemist.’ ‘Kun je ons misschien vertellen hoe we….?’
Pages: 1 2