Maanden gingen voorbij en niemand dacht meer aan het rare voorval met de vreemdeling. Toen het op een dag ineens heel hard en aan een stuk door begon te regenen. Gelukkig had koning Harald alles goed geregeld voor zijn onderdanen en was er volop eten. Echter nadat de regen maanden bleef aanhouden was, het niet meer mogelijk om groenten te verbouwen in de vallei. Zijn volk kreeg honger en werd met de dag ongelukkiger. Koning Harald’s hart deed pijn als hij zijn onderdanen zag lijden van de honger. Dagen gingen voorbij zonder enige vreugde of blijdschap. Wat koning Harald ook deed het lukte niet om groenten te verbouwen of om genoeg voedsel te vinden voor zijn onderdanen. De koning was ten einde raad. Wat moest hij doen om voor zijn onderdanen te zorgen en ze weer gelukkig maken? Hij wist het niet meer.
En als de koning geen pasklare oplossing heeft voor de problemen, wie dan wel, zo redeneerde Harald? Radeloos liep de koning door zijn paleis. De jongste bediende kwam naast de koning staan en zei dat hij nog vaak dacht aan de vreemdeling die het allemaal voorspeld had. Wat had hij toch gezegd, verhuizen naar de heuvels? Kon dat de oplossing zijn? Maar de heuvels waren gevaarlijk dat wist iedereen. Wat te doen? Harald keek naar buiten en zag dat zijn mooie vallei was weg gespoeld en dat zijn onderdanen vol verdriet waren. Dit was het moment waarop de koning de beslissing nam om zijn onderdanen te evacueren naar de heuvels. .
Met zijn hele volk trokken ze naar de gevaarlijke onbekende heuvels. Nadat ze enkele dagen in de heuvels rond reisden klonk er ineens trompet geschal en daar stond de vreemdeling hun met open armen te ontvangen. ‘Wees welkom koning Harald’ zei de vreemdeling met een normale stem. Harald herkende de stem van lang, lang geleden… was het… nee dat kon niet. Of toch was het zijn verloren broer Gudmund?
Gudmund sprak tegen hem: ‘Harald eindelijk ben je gekomen met je hele volk. Je hebt je angst overwonnen en bent nu echt een wijze koning, kom in mijn koninkrijk en eet.’ De broers vertelden elkaar al hun avonturen en leefden nog lang en gelukkig. En Harald dacht nog vaak terug aan het voorval met de vreemdeling en zou vaker adviezen van anderen in overweging nemen.