‘Anne er loopt een man!’ Snel kruipt hij in een hoekje van de hut. Anne is doodsbang, maar ze wil toch wel graag zien of het echt zo is. Angstig kijkt ze naar buiten. Daar, een eindje verderop loopt inderdaad een man en hij komt hun kant op. Anne durft niet te bewegen. De man komt dichter en dichterbij. Plotseling ziet ze het. Het is papa. Opgelucht kijkt ze om. Thomas zit nog steeds bang in het hoekje.
‘Hij is wel groot.’ Thomas duikt nog verder in elkaar. De voetstappen komen dichterbij. Ergens blaft een hond. Het wordt Thomas teveel. Hij begint zachtjes te huilen. ‘Hij klimt het trapje op,’ zegt Anne. Thomas begint nu echt te huilen. ‘Wat is hier aan de hand?’ Papa komt de hut binnen en ziet Thomas huilend in het hoekje zitten. Thomas vliegt papa om de nek en verteld snikkend het hele verhaal. ‘Gekke kinderen, dachten jullie echt dat jullie hier mochten slapen als er enge mannen in het bos lopen?’
Na een beker chocolademelk liggen ze lekker in hun bedje.‘Je was bang hè?’ zegt Anne. Niet veel later liggen ze lekker te slapen. In de boomhut.
(voorleestijd ong.4 minuten)
geschreven door Carolijn Nicolai
Pages: 1 2