Tot op een zekere dag. Kau besloot de stap te zetten. Hij was er klaar voor en hij besefte, dat het nu zijn moment was. Nadat ze beiden waren opgestaan en hun veren hadden gladgestreken, terwijl het buiten licht werd, zei Kau: “Kra, ik wil vanaf vandaag graag met jou samen ons lied zingen. Samen in de zon, op onze tak.” Hij hield zijn adem in.
Kra keek hem aan en zei: “Kau, zo een duidelijk verzoek van jou wil ik niet weigeren. Kom naast mij staan in onze zon. Naast mij, op onze tak. En als ik teveel ruimte inneem, waardoor jouw vleugel in de schaduw valt, zeg het mij dan. En als je een keer aan mijn andere kant wil staan, zeg het mij dan. Laten wij voortaan samen ons lied zingen.”
En zo gebeurde het. Zie je het voor je? Kra en Kau die samen naar hun plekje op de tak hoppen. Naar hun plekje in de zon. De ene keer met Kra links en Kau rechts. De andere keer met Kau links en Kra rechts. En samen zetten ze hun mooie veren op in de zon. Voel je de warmte? En luister… samen zingen ze hun lied. Het lied van de paradijsvogels. Het lied van Kra en Kau…
(voorleestijd ong 5 minuten)
Geschreven door Varsha Mahabier
Pages: 1 2